Τρεις παθόντες διηγούνται...
1 Ο κ. Πασχάλης Γκλαβίνας έχει μονάδα με αγελάδες γαλακτοπαραγωγής στο χωριό Σωχός στη Β. Ελλάδα. Οταν αποφάσισε να νομιμοποιήσει τα κτίσματα στη μονάδα του σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, ανακάλυψε ότι η διαδικασία ήταν εξαιρετικά δύσκολη και κυρίως ακριβή.
«Βγήκε ένας νόμος το 2005 που έλεγε ότι όλοι οι κτηνοτρόφοι μπορούν να βγάλουν άδεια για τα κτίσματα στις μονάδες τους εφόσον τα έχουν φτιάξει πριν από την έκδοση της νομοθεσίας, χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν πρόστιμα στην πολεοδομία.
Ξεκινήσαμε μερικοί να κάνουμε τη διαδικασία, αλλά ζητούσαν ξανά τοπογραφικά σχέδια και τέτοια. Δεν προχώρησε λοιπόν η υπόθεση. Ετσι τον Ιανουάριο έκαναν ξανά μια τροποποίηση στον νόμο, για να γίνουν πιο εύκολες οι διαδικασίες. Χρειάζονται ωστόσο χαρτιά από το δήμο, τη νομαρχία, την περιφέρεια και τη Διεύθυνση Γεωργίας. Επίσης πρέπει να υπογράψουν δύο πολιτικοί μηχανικοί για τη στατικότητα των κτιρίων, και ξέρεις, οι μηχανικοί θέλουν να πληρωθούν. Κάποιος έβαλε ένα μηχανικό και του έφτιαξε τα χαρτιά· του ζήτησε 4.000 ευρώ για αμοιβή. Ηρθε μετά η επιτροπή (τριμελής, από την περιφέρεια, τη νομαρχία και τη Διεύθυνση Γεωργίας) να εξετάσει τον στάβλο και είπε ότι δεν δικαιούνταν να πάρει άδεια, ήταν ακατάλληλος ο στάβλος. Ναι, αλλά ο μηχανικός πληρώθηκε. Οταν αυτό μαθεύτηκε, οι περισσότεροι σταμάτησαν τις διαδικασίες.
Γιατί να μην έρθει κάποιος από αυτή την επιτροπή να μας πει από την αρχή ποιος δικαιούται να πάρει άδεια και ποιος όχι, ώστε να μην ξεκινήσουμε να κάνουμε άδικα τα χαρτιά;»
2 Ο κ. Σπύρος Ρουμπούλας και ο αδελφός του ο Γιώργος έχουν επιχείρηση παραγωγής φυτών εσωτερικού χώρου στον Μαραθώνα. Το 2004, το χιόνι έσπασε ένα από τα θερμοκήπιά τους...
«Ειδοποιήσαμε τον ΕΛΓΑ (Ελληνικός Οργανισμός Αγροτικών Αποζημιώσεων), όπου πληρώνουμε τις εισφορές μας για περίπτωση καταστροφής. Λίγες μέρες αργότερα ήρθαν για να κάνουν αυτοψία. Κατέγραψαν τις ζημιές, μας είπαν να περιμένουμε. Στη συνέχεια χρειάστηκαν πάνω από δύο μήνες σε διάφορες διαδικασίες και χαρτιά που έπρεπε να συγκεντρώσουμε. Καταφέραμε να πάρουμε το 1/5 των χρημάτων που δώσαμε για την ανακατασκευή του θερμοκηπίου, ύστερα από ένα χρόνο, παρότι εμείς πληρώναμε κανονικά τις εισφορές μας στον οργανισμό. Τα χρήματα ήταν αποζημίωση για τις καταστροφές στο θερμοκήπιο ενώ η ζημιά ήταν ολοκληρωτική.
Καταστράφηκαν όλα τα φυτά γιατί σταμάτησε να λειτουργεί το ρεύμα και δεν υπήρχε θέρμανση και η θερμοκρασία ήταν –11 βαθμοί Κελσίου. Φυσικά, για να φτιαχτεί το θερμοκήπιο δεν ήταν δυνατόν να περιμένουμε ένα χρόνο, ούτε έφταναν τα χρήματα που τελικά εισπράξαμε. Ετσι αναγκαστήκαμε να πάρουμε δάνειο...».
3 Ο κ. Μιχάλης Βαβουράκης έχει ήδη κτηνοτροφική μονάδα στο Ρέθυμνο και παράγει βιολογικό χοιρινό και αλλαντικά. Οταν αποφάσισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές του, έμπλεξε σε μια περιπέτεια που ξεκίνησε το 2002 και ακόμα δεν έχει τελειώσει.
«Ηθελα να κάνω μια εγκατάσταση νόμιμη. Εχω ιδιόκτητη περιοχή περίπου 80 στρεμμάτων στη περιοχή Ρεθύμνου, 15 χιλιόμετρα από τη θάλασσα, μέσα στην περιοχή Natura. Σύμφωνα με τη νομοθεσία αν κάνεις βιολογική κτηνοτροφία μέσα σε περιοχή Νatura έχεις “προτεραιότητα” όσον αφορά στην επιδότηση.
Το 2002 έκανα αίτηση για νομιμοποίηση της μονάδας. Πηγαίνεις πρώτα στο δασαρχείο για να πιστοποιήσει ότι η περιοχή που βρίσκεται η μονάδα δεν είναι δασική περιοχή και μπορείς να κάνεις την επένδυση. Επειτα πρέπει να πάρεις χαρτιά και από τις τρεις αρχαιολογίες (κλασικών, βυζαντινών και νεωτέρων μνημείων) που ανήκουν στο υπουργείο Πολιτισμού, ότι η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι αρχαιολογικός χώρος. Στη συνέχεια χρειάζεται ένα χαρτί από την πολεοδομία, για να πάρεις άδεια χωροθέτησης.
Η απόφαση δημοσιεύεται σε μια εφημερίδα για να λάβουν γνώση όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Μετά έρχεται μια επιτροπή της νομαρχίας που κάνει αυτοψία και εγκρίνει τον χώρο. Ετσι καταθέτεις τον φάκελο στην περιφέρεια και παίρνεις την προέγκριση περιβαλλοντικών όρων ώστε να προχωρήσεις στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που εγκρίνεται από την περιφέρεια. Ομως η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων πρέπει προηγουμένως να περάσει από το νομαρχιακό συμβούλιο που δίνει γνωμοδότηση, η οποία δεν είναι δεσμευτική. Η δική μου η αίτηση έφτασε στο νομαρχιακό συμβούλιο το 2004, το οποίο γνωμοδότησε αρνητικά, γιατί οι ξενοδόχοι της περιοχής –τα ξενοδοχεία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση– συγκέντρωσαν κόσμο για να μη γίνει η μονάδα. Τελικά όμως πήρα έγκριση από την περιφέρεια πέρυσι τέτοιο καιρό και προχώρησα στην έκδοση οικοδομικής άδειας. Στο μεταξύ, οι ξενοδόχοι έκαναν προσφυγή στο ΣτΕ, που δεν ξέρουμε πότε θα εκδικαστεί και ο δικηγόρος μου –γιατί πλέον έχω προσλάβει δικηγόρο– λέει ότι αν ξεκινήσω εργασίες στο χωράφι μπορούν να κάνουν αίτηση για διακοπή εργασιών έως την εκδίκαση της υπόθεσης. Εκεί έχω κολλήσει και περιμένω με υπομονή να δω τι θα γίνει στο τέλος. Εχω φάει πέντε χρόνια και θα χρειαστούν άλλα τρία–τέσσερα, υποθέτω. Εφόσον όμως δεν έχω την άδεια λειτουργίας, δεν παίρνω και την επιδότηση. Επίσης έχω καταθέσει μια πρόταση στο υπουργείο για την ίδρυση τυποποιητηρίου κρέατος και έχω μπει στο πρόγραμμα αλλά και πάλι έχουν κάνει προσφυγή. Πολλά πράγματα, όταν θέλεις να κάνεις μια επένδυση, είναι εκτός λογικής».
«Βγήκε ένας νόμος το 2005 που έλεγε ότι όλοι οι κτηνοτρόφοι μπορούν να βγάλουν άδεια για τα κτίσματα στις μονάδες τους εφόσον τα έχουν φτιάξει πριν από την έκδοση της νομοθεσίας, χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν πρόστιμα στην πολεοδομία.
Ξεκινήσαμε μερικοί να κάνουμε τη διαδικασία, αλλά ζητούσαν ξανά τοπογραφικά σχέδια και τέτοια. Δεν προχώρησε λοιπόν η υπόθεση. Ετσι τον Ιανουάριο έκαναν ξανά μια τροποποίηση στον νόμο, για να γίνουν πιο εύκολες οι διαδικασίες. Χρειάζονται ωστόσο χαρτιά από το δήμο, τη νομαρχία, την περιφέρεια και τη Διεύθυνση Γεωργίας. Επίσης πρέπει να υπογράψουν δύο πολιτικοί μηχανικοί για τη στατικότητα των κτιρίων, και ξέρεις, οι μηχανικοί θέλουν να πληρωθούν. Κάποιος έβαλε ένα μηχανικό και του έφτιαξε τα χαρτιά· του ζήτησε 4.000 ευρώ για αμοιβή. Ηρθε μετά η επιτροπή (τριμελής, από την περιφέρεια, τη νομαρχία και τη Διεύθυνση Γεωργίας) να εξετάσει τον στάβλο και είπε ότι δεν δικαιούνταν να πάρει άδεια, ήταν ακατάλληλος ο στάβλος. Ναι, αλλά ο μηχανικός πληρώθηκε. Οταν αυτό μαθεύτηκε, οι περισσότεροι σταμάτησαν τις διαδικασίες.
Γιατί να μην έρθει κάποιος από αυτή την επιτροπή να μας πει από την αρχή ποιος δικαιούται να πάρει άδεια και ποιος όχι, ώστε να μην ξεκινήσουμε να κάνουμε άδικα τα χαρτιά;»
2 Ο κ. Σπύρος Ρουμπούλας και ο αδελφός του ο Γιώργος έχουν επιχείρηση παραγωγής φυτών εσωτερικού χώρου στον Μαραθώνα. Το 2004, το χιόνι έσπασε ένα από τα θερμοκήπιά τους...
«Ειδοποιήσαμε τον ΕΛΓΑ (Ελληνικός Οργανισμός Αγροτικών Αποζημιώσεων), όπου πληρώνουμε τις εισφορές μας για περίπτωση καταστροφής. Λίγες μέρες αργότερα ήρθαν για να κάνουν αυτοψία. Κατέγραψαν τις ζημιές, μας είπαν να περιμένουμε. Στη συνέχεια χρειάστηκαν πάνω από δύο μήνες σε διάφορες διαδικασίες και χαρτιά που έπρεπε να συγκεντρώσουμε. Καταφέραμε να πάρουμε το 1/5 των χρημάτων που δώσαμε για την ανακατασκευή του θερμοκηπίου, ύστερα από ένα χρόνο, παρότι εμείς πληρώναμε κανονικά τις εισφορές μας στον οργανισμό. Τα χρήματα ήταν αποζημίωση για τις καταστροφές στο θερμοκήπιο ενώ η ζημιά ήταν ολοκληρωτική.
Καταστράφηκαν όλα τα φυτά γιατί σταμάτησε να λειτουργεί το ρεύμα και δεν υπήρχε θέρμανση και η θερμοκρασία ήταν –11 βαθμοί Κελσίου. Φυσικά, για να φτιαχτεί το θερμοκήπιο δεν ήταν δυνατόν να περιμένουμε ένα χρόνο, ούτε έφταναν τα χρήματα που τελικά εισπράξαμε. Ετσι αναγκαστήκαμε να πάρουμε δάνειο...».
3 Ο κ. Μιχάλης Βαβουράκης έχει ήδη κτηνοτροφική μονάδα στο Ρέθυμνο και παράγει βιολογικό χοιρινό και αλλαντικά. Οταν αποφάσισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές του, έμπλεξε σε μια περιπέτεια που ξεκίνησε το 2002 και ακόμα δεν έχει τελειώσει.
«Ηθελα να κάνω μια εγκατάσταση νόμιμη. Εχω ιδιόκτητη περιοχή περίπου 80 στρεμμάτων στη περιοχή Ρεθύμνου, 15 χιλιόμετρα από τη θάλασσα, μέσα στην περιοχή Natura. Σύμφωνα με τη νομοθεσία αν κάνεις βιολογική κτηνοτροφία μέσα σε περιοχή Νatura έχεις “προτεραιότητα” όσον αφορά στην επιδότηση.
Το 2002 έκανα αίτηση για νομιμοποίηση της μονάδας. Πηγαίνεις πρώτα στο δασαρχείο για να πιστοποιήσει ότι η περιοχή που βρίσκεται η μονάδα δεν είναι δασική περιοχή και μπορείς να κάνεις την επένδυση. Επειτα πρέπει να πάρεις χαρτιά και από τις τρεις αρχαιολογίες (κλασικών, βυζαντινών και νεωτέρων μνημείων) που ανήκουν στο υπουργείο Πολιτισμού, ότι η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι αρχαιολογικός χώρος. Στη συνέχεια χρειάζεται ένα χαρτί από την πολεοδομία, για να πάρεις άδεια χωροθέτησης.
Η απόφαση δημοσιεύεται σε μια εφημερίδα για να λάβουν γνώση όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Μετά έρχεται μια επιτροπή της νομαρχίας που κάνει αυτοψία και εγκρίνει τον χώρο. Ετσι καταθέτεις τον φάκελο στην περιφέρεια και παίρνεις την προέγκριση περιβαλλοντικών όρων ώστε να προχωρήσεις στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που εγκρίνεται από την περιφέρεια. Ομως η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων πρέπει προηγουμένως να περάσει από το νομαρχιακό συμβούλιο που δίνει γνωμοδότηση, η οποία δεν είναι δεσμευτική. Η δική μου η αίτηση έφτασε στο νομαρχιακό συμβούλιο το 2004, το οποίο γνωμοδότησε αρνητικά, γιατί οι ξενοδόχοι της περιοχής –τα ξενοδοχεία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση– συγκέντρωσαν κόσμο για να μη γίνει η μονάδα. Τελικά όμως πήρα έγκριση από την περιφέρεια πέρυσι τέτοιο καιρό και προχώρησα στην έκδοση οικοδομικής άδειας. Στο μεταξύ, οι ξενοδόχοι έκαναν προσφυγή στο ΣτΕ, που δεν ξέρουμε πότε θα εκδικαστεί και ο δικηγόρος μου –γιατί πλέον έχω προσλάβει δικηγόρο– λέει ότι αν ξεκινήσω εργασίες στο χωράφι μπορούν να κάνουν αίτηση για διακοπή εργασιών έως την εκδίκαση της υπόθεσης. Εκεί έχω κολλήσει και περιμένω με υπομονή να δω τι θα γίνει στο τέλος. Εχω φάει πέντε χρόνια και θα χρειαστούν άλλα τρία–τέσσερα, υποθέτω. Εφόσον όμως δεν έχω την άδεια λειτουργίας, δεν παίρνω και την επιδότηση. Επίσης έχω καταθέσει μια πρόταση στο υπουργείο για την ίδρυση τυποποιητηρίου κρέατος και έχω μπει στο πρόγραμμα αλλά και πάλι έχουν κάνει προσφυγή. Πολλά πράγματα, όταν θέλεις να κάνεις μια επένδυση, είναι εκτός λογικής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου